Umarım sende benim bloguma uğrar ve bu yazıyı görürsün.

Biliyor musun ben dostluğun ne olduğunu çok iyi biliyorum.Çünkü çok sağlam bir dosta rastladım bundan seneler evvel.Dostluğu tam anlamıyla yaşattı bana sağ olsun...Çok şey yaşadık, dertlerimizi sıkıntılarımızı paylaştık, mutluluklarımızı paylaştık.Cebimizde para çıkmadı birbirimizi tamamladık.Ne kadar güçlü bir güven duyduk birbirimize.Benim güven başta olmak üzere ona olan hislerimde hiçbir zaman bir azalma olmadı.Olamazda zaten çünkü bu yaşananlarda onun bir suçu yok...

Uzun süren dostluğumuzda çok destek çıktın bana, ne yapsam hakkını ödeyemem.Seninle karşılıklı olarak bir problemimde yok benim.Canımı hep başkaları sıkıyor, sana patlıyorum belki de.Biliyorum senin canını yakıyor, belki bu dostluğu yiyip bitiriyor ama inan bende artık sağlıklı düşünemiyorum.

Son buluşmamızı hatırlıyor musun bilmiyorum.Ne güzel bi muhabbetten sonra ki (sizle böyle sohbet etmeyi özlemişim, çoktandır yapamıyorduk.) ayrılmamızda yaşanan olay beni kahretti.Bundan önce birkaç olay daha oldu(telefon mevzusu vs.).Ben böyle şeyleri kafaya çok takan bi insanım.İçimde büyüte büyüte kendimi yiyip bitirdim.Hazmedemiyorum arkadaşım napayım benimde yapım bu.Kötü söz söylememde, söyletmemde.

Hani benim bir sözüm vardı ortaokul yıllarında bir kompozisyonda kullanmıştım, senin çok hoşuna gitmişti hatırlıyor musun?”Dostluk deniz kenarında taş toplamaya benzer.Önce teker teker toplar, sonra teker teker atarsın.Ama bazıları vardır ki atmaya kıyamazsın.”Cidden laf olsun diye söylemiyorum sen o atmaya kıyılamayan tek taştın cebimdeki.Benim bir tane dostum olmuştu bugüne kadar.Ama güvendiğim birkaç kişiden çelme yedim.Cebimdeki taş düşecek diye çok korkuyorum şimdi.

Ha diyeceksin ki benim suçum ne?Benle neden bozuştun?Bilmiyorum Bildiğim tek şey var seni kaybetmek istemediğim.Ama seni kaybetmiş gibiyim.Seni tanıştırdığım insanlar benim önüme geçmişler gibi.Ben kimsenin benim önümde olmasını istemiyorum.Çünkü sen benim dostumsun, kafa dengimsin.Kıskanıyorum belki de bilmiyorum, bilemiyorum…

Kabullenemiyorum artık.Eskiden sen sevmezdin onu hatırlıyor musun? İlk tanıştırdığımda ne biçim çocuk bu ya takılmayalım bunla derdin.Haklıymışsın.İnsanların kişilikleri ve söylemleri üzerinden alay eden, espri yapan, değişik bi tiple arkadaş ettim seni.Hata yine bende.Şimdi ben kaldıramıyorum onun sözlerini ama sen ben burada yokken onla beraberdin ve bu davranışlar sana normal geliyor.

İnan bu yaşadıklarım bende çok büyük izler bıraktı.Sigarayı atıp atıp tekrar alıyorum elime.Ne zaman hüzünlü bi müzik duysam gözlerim doluyor.Çocuğa döndüm sanki.Çok, çok gurur yapıyorum eşeklik bende.

Son bir konuya daha değinmek istiyorum.
Belki çok değişik gelecek ama beni böyle daha iyi anlayacağını umuyorum.Devletle dini nasıl birbirinden ayırıyorsam,arkadaşlıkla aşk meşk mevzularını da aynı şekil birbirinden ayırıyorum.Bu konuda ne kadar ciddi olduğumu bilirsin.Zaten aramızdakilerin benim o yaşantımla ilgisi olmadığını düşünüyorum.O yüzden üstünde fazla durmayacağım.Bunu aklından çıkart.

Dün gece rüyamda seni gördüm.Bir kız vardı yanında.Yanımdan geçiyordunuz beraber.Sonra kız bana çarptı, sende bana pis pis baktın.Sonra bir anda sarıldık boyun boyuna.Sonra girdim netten anlamına baktım.İstersen sende bak.Sonrada senin şu siteyi gördüm.Tesadüfler zinciri

Canını yakmayı hiçbir zaman istemezdim.Sana layık olamadım.Her şey için özür dilerim.Tek istediğim şey ne biliyormusun biraz daha benim tarafımda olman.

Eski dost düşman olmazmış, lütfen bu yaptıklarımdan ötürü bana karşı cephe alma.Bu beni bitirir.

Sana daha önce bi açıklama yapmak isterdim ama yapamadım.Korktum.Ne kadar bencil birisi olabildiğimi göstermek istemedim.Hata üstüne hata yaptım işte ((